domingo, 30 de junio de 2013

El hogar del vicio

visiaos.es (disponible en breve)
Server de Minecraft Dedicado No Premium(v. anterior a la 1.6): 188.165.197.157:25500
Torneos de League of Legends
Starcraft
Etc.

martes, 19 de abril de 2011

La tortuga en el poste


Un joven está paseando por una plaza de un pueblo de nuestras serranías y decide tomar un descanso.
Se sienta en un banco, al lado hay un señor de más edad y, naturalmente, comienzan a conversar sobre el país, el gobierno y finalmente sobre los congresistas y similares.
El señor le dice al joven:
- "¿Sabe joven? -
“LOS CONGRESISTAS SON COMO UNA TORTUGA EN UN POSTE."
Después de un breve lapso, el joven responde:
"No comprendo bien la analogía... ¿Qué significa eso, señor?"
Entonces, el señor le explica:
"Si vas caminando por el campo y ves una tortuga arriba de un poste de alambrado haciendo equilibrio ¿Qué se te ocurre?"
Viendo la cara de incomprensión del joven, continúa con su explicación:
“Primero: No entenderás cómo llegó ahí.
Segundo: No podrás creer que esté ahí.
Tercero: Sabrás que no pudo haber subido allí solito.
Cuarto: Estarás seguro que no debería estar allí.
Quinto: Serás consciente que no va a hacer nada útil mientras esté allí.”
“Entonces lo único sensato sería ayudarla a bajar"
EN LAS PRÓXIMAS ELECCIONES DEL 2011, HAGAMOSLE UN BIEN AL PAÍS, TRATEMOS DE QUE A NINGÚN ANIMAL LO VUELVAN A SUBIR AL POSTE.

lunes, 11 de abril de 2011

Justin Bieber

O más conocido como Faustino Bieira, es la persona a la que la mayoría de la gente le pegaría un puñetazo si tuviese ocasión. El porcentaje entre gente que se lo daría y gente que no, sería algo así:
Si: 75%
No: 10%
Aunque parezca tonto, no lo soy, me explico. La mayoría se lo daría por lo tonto que es y el 15% que falta, al sumarle el 10%, se lo daría por lo tonta que ha dejado a sus hermanas, hijas, madres, abuelas... ¿abuelas? Pues si amigos, por raro que parezca hay gente que no le soltaría un buen revés...
Vamos a hacernos una idea de como sería:
Imaginémonos su cara, se que es dificil, pero hay que esforzarse. Ahora pensemos que levantamos el brazo y lo cargamos como si fuésemos Son Goku preparando una onda vital. Y ahora viene lo mejor, ¡¡plas!! en toda la cara.
Desde luego, no hay vergüenza. ¿Como leches se puede hacer famoso alguien tan corto de mente como él? Si hasta el Papa es más listo, sale dos veces al año al balcón, la gente se emociona y autolesiona al verlo porque creen que así alcanzarán la gloría y lo unico que alcanzan es el hospital. Todos salen ganando, el Papa se va de viaje a Hawai mientras en el hospital tienen trabajo atendiendo a esa gente con un severa deficiencia mental.
Volviendo al ''super-mega-ultra-fashion-boy'' y hablando con sinceridad, se cree el centro del mundo por llevar unas gafas sin cristales, una gorra de Caritas y ropa de marca de los chinos. Por lo que piensa que puede hacer y decir lo que le venga en gana sin pensarlo antes, ups, se me olvidaba que eso de pensar no era lo suyo.
En fin... poco más hay por decir además de que es una persona de estudios, desde luego,si le quitas los estudios de grabación cantaría en una estación del metro para comprarse una camiseta sin agujeros, que su pelo decide el número de fans, menos mal, porque si llega a depender de su don para la música, lo tendría claro para llenar el salón de su casa de gente dispuesta a escucharle y que está llenando escuelas, institutos y asilos de gente mas estúpida de lo normal... ¿asilos?

martes, 22 de marzo de 2011

Un par de silogismos...


SILOGISMO 1:
Beber alcohol mata a las
neuronas..
..las neuronas que
mueren
son las mas
débiles..
...si mueren las
más débiles
quedan las mas
fuertes e
inteligentes..
Conclusión: cuanto más alcohol bebo más inteligente me hago
SILOGISMO 2:
Cuando bebemos alcohol en exceso acabamos borrachos..
..cuando estamos borrachos dormimos..
..mientras dormimos no cometemos pecados..
..si no cometemos pecados vamos al cielo..
Conclusión: para ir al cielo hay que ser un borracho
SILOGISMO 3:
Hoy en día los trabajadores no tienen tiempo para nada.
Sin embargo sabemos que los vagos tienen todo el tiempo del mundo.
El tiempo es dinero.
Por tanto los vagos tienen más dinero que los trabajadores.
Conclusión: para ser rico no hay que trabajar.
SILOGISMO 4:
Imagínate un trozo de queso suizo todo lleno de agujeros..
..cuanto mas queso mas agujeros..
Cada agujero ocupa el lugar en el que debería haber queso...por lo
tanto, cuanto mas agujeros menos queso..
Cuanto más queso, más agujeros y cuanto más agujeros menos queso..
¡¡¡ahh no jodas!!!
Conclusión: cuanto mas queso menos queso..
SILOGISMO 6:
A quien madruga Dios le ayuda..
Quien madruga duerme por la tarde..
Quien duerme por la tarde no duerme por la noche..
Quien no duerme por la noche sale de parranda..
Conclusión: Dios ayuda a los que salen de parranda.
SILOGISMO 7:
Dios es amor..
El amor es ciego..
Steve Wonder es ciego..
Conclusión: Steve Wonder es Dios!
SILOGISMO 8:
Siempre me dicen que soy un don nadie..
Nadie es perfecto..
Entonces, yo soy perfecto..
Pero solo Dios es perfecto..
O sea...yo soy Dios..
Uhmmm...si Steve Wonder es Dios..
Yo soy Steve Wonder!!!
Maldita sea!!!...soy ciego!!! ouh!!!!!!!!!!

martes, 15 de marzo de 2011

Enormic banda

Enormic banda es, para los que no lo sepan, un cómic que se hace anualmente y en el que se publican los mejores, o eso dicen ellos, cómics hechos por alumnos de secundaria de la provincia de O Salnés. 
Este año yo y un amigo confeccionamos un cómic nada común, algo nunca visto con el que te reias a cada biñeta más que con la anterior. 
Lo lógico es que ese cómic estuviese publicado en el Enormic banda, pero no. Nos dijeron que nuestro cómic no tenía un orden bien definido y no sé que más. El problema no es el orden, mejor o peor, que pueda tener, ni otras objeciones, si no el hecho de que es algo nuevo. Como no es el típico en el que alguien habla con otro o nos cuenta su historia, pues nada, ya no vale. Seguro que si fuéramos conocidos, se le buscaba la manera de entenderlo a la perfección y de que fuese la última moda pero como sólo somos dos chavales de quince años, que se jodan. 
Espero que al salir la edición de este año no aparezcan los típicos cómics hechos con monigotes paleros hablando uno con el otro de su vida y que cada página me deje boquiabierto, ya que si es así, aceptaré que hubo mejores cómics que el nuestro, que se merecían estar ahí, pero como salgan como los que llevo vistos hasta ahora... en fin.
Es cierto que hay a dos o tres a los que merece la pena decir: ''pues este está muy bien, se lo curró bastante''. Pero al ver otros te preguntas si sus autores tienen, no enchufe, si no una central eléctrica o si pagaron por debajo de la mesa al jurado.
Estoy más que seguro de que si lo publicado no vale ni para limpiarse los mocos, el año que viene mandaré otra vez el mismo cómic y así hasta que me logren convencer de que nuestro trabajo no tiene cavidad en sus hojas y piense de cada cómic: ''pues este está muy bien, se lo curró bastante''. 

miércoles, 9 de marzo de 2011

Un mal día



O gran día chegara, recibiría o videoxogo que levaba pedindo un mes. Eran as 12 da mañá e tocaron ao timbre, era o repartidor. Baixei a toda presa as escaleiras, tan a presa que case maio un par de veces. Ao chegar á porta principal do edificio puiden ver o paquete, sostido por aquel home ¡, a través do cristal. Abrín a porta e collín o paquete. Eu tan contento xa me ía de volta cara as escaleiras cando ao levantar a vista dinme conta de que tiña que pagar ao repartidor. Ala, a subir escaleiras outra vez. Cando cheguei á porta escoito ao repartidor gritar:`` Caéronche as chaves aquí!!’’ Merda, outra vez para abaixo, chego alí, dáme as chaves e volta para arriba. Entrei en casa ca lingua fora e cunhas tremendas ganas de mexar que apareceron de súpeto. Fun baldeirar líquidos e volvín baixar escaleiras, cheguei onda o repartidor e déronme ganas de pegarme un tiro, esquecera o diñeiro! Ala, para arriba outra vez!
Cheguei a casa, metín a man no peto e… non había chaves! Deixáramas dentro antes. Volvín baixar e llo expliquei ao repartidor, o cal ría por non chorar.
Estivemos agardando pola miña nai durante unha hora e media pero nada, polo que, se despediu de min, montou na camioneta e marchou. Xusto cando se encamiñaba á estrada xeral vin o coche da miña nai, que se achegaba, ao lonxe. Corrín para avisar ao repartidor antes de que fora tarde pero cando ía parar, eu choquei contra un farol e caín ao chan. O repartidor, ao non ver a ninguén, marchou e eu tiven que agardar dous meses máis para poder xogar porque a miña nai castigoume por deixar as chaves na casa e ter que chamar a un cerraxeiro para poder entrar.

En fin...


Cada día sorpréndome máis do ignorante que é moita xente. Parece que nos estamos convertendo neses nobres castelás que chegaron aquí fai séculos para acabar co galego pero coa diferenza dos métodos empregados, aínda que teñen algunhas semellanzas. Por exemplo, eles impuxeron o castelá en todo menos no pobo, grazas ao cal esta escrito isto da maneira na que está e non doutra, á forza. Agora, os propios galegos, manda demo, son os que marxinan á súa lingua. Criticándoa sen sentido alí por onde van.
Un bo exemplo desta falta de cultura está nos comentarios que fixo unha concursante galega de Gran Hermano nesta edición. Entre outras parvadas dicía que o galego era de paletos!
Pero para máis información dividiu a forma de falalo por brutalidade, máis bruto e menos bruto. Merécese un aplauso…
E para rematar, unha lembranza da súa ‘enriquecedora’ vida: ``estaba ela nun pub e tal, cando se decatou de que unha amiga acompañaba a un rapaz tal, moi fermoso e lle pediu que os presentase e tal. Ela así o fixo e tal, pero cando el contestou en galego e tal, á pregunta de cómo se chamaba, dis que lle deu unha baixada de azucre e de tal.´´  Ja, ja, xD.
Aquí a nosa amiga atopara un novo síntoma das baixadas de azucre, coñecer a alguén que fale galego. Pois nada, a exterminalos a todos. Veña home!
Como dixo un amigo, matala era pouco. Pero non vos confundir, este elemento non odia a súa lingua, quérea dende a distancia.
En fin… como di miña nai, é máis doado ensinarlle algo aos tontos que aos testarudos. Aínda así, a amiga coa que falaba intentou cambiar o seu punto de vista comentándolle que o galego era un lingua fermosa, que lle gustaba o seu acento e demais pero ela sacou o seu repertorio e para finalizar a clase de filosofía dixo: ‘eu para falar un idioma mal non o falo.’ Claro que naturalmente minte, se non xa me diredes como fixo para empaparnos de tanta intelixencia. Aposto o que sexa a que é a típica persoa que di que fala ben o castelá. Claro que cando petan á porta, inmediatamente solta: ‘Están petando a la puerta’
Ante tal hipocrisía só queda algo por dicir: VIVAMOS COMO GALEGOS!!!!!!